Dol op vlaggen

Mijn lieve omaatje is helemaal dol op vlaggen, en dan met name de Nederlandse vlag. Elke keer met Koninginnedag schiet zij hele fotorolletjes vol met foto’s van de vlaggen die uithangen in de buurt. Ze is echt verzot op de kleuren van de vlaggen, en hoe ze wapperen in de wind en hoe feestelijk ze het hele gebeuren wel niet maken. Mijn omaatje is geen nationalist, maar wel dol op alles wat met het koningshuis te maken heeft. Ik heb dus altijd meer het vermoeden gehad dat het om de koningin zelf ging, nog meer dan om de vlaggen. Maar onlangs kwam ik erachter dat het wel echt om de vlaggen ging, toen zij ook op herdenkingsdag foto’s stond te maken van de vlaggen. Ik kon dat, uiteraard, niet linken aan het koningshuis, en realiseerde me toen dat de fascinatie echt bij de vlaggen zelf zat. Ik vroeg mijn omaatje er vervolgens naar, want ik had kennelijk nog nooit de moeite genomen om het verhaal erachter te horen. Zij herinnerde zich met de bevrijding van Nederland in ’45 dat de vlaggen zo mooi stonden te waaien in de wind en de uitgelaten stemming van alle bevrijden die zomer. Het leek of iedereen weer dacht in het land, in plaats van bezet te worden door Duitsland, kon het zich weer focussen op Nederland en het eren van dat zelfde land. Deze uitgelatenheid associeert zij sindsdien met vlaggen en dat vind ik de mooiste poëzie en symboliek die ik ooit hoorde.